Μεγάλη Τρίτη σήμερα και στις εκκλησίες ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής.
Όσοι δεν μπορείτε να πάτε στην Εκκλησία θα μπορείτε να το παρακολουθήσετε Live μέσω του eidiseistwra.gr.
Το live θα ξεκινήσει στις 7 το απόγευμα και θα δείξει την λειτουργία από τον Ιερό Ναό Αγίου Νεοφύτου Ανθούπολης.
Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στην παραβολή των Δέκα Παρθένων, που συμβολίζει την πίστη και την προνοητικότητα, είναι η Μεγάλη Τρίτη.
Σήμερα στις εκκλησίες της χώρας ψάλλεται το ξακουστό τροπάριο της Κασσιανής «Η ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή».
Ποια ήταν Κασσιανή
Η Κασσιανή ήταν η μεγαλύτερη βυζαντινή ποιήτρια.
Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος θαμπώθηκε από την ομορφιά της πριν της δώσει όμως το χρυσό μήλο και την επιλέξει για σύζυγο του ήθελε να δοκιμάσει την ευφυΐα της. Της είπε ότι από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα υπονοώντας την Εύα και το προπατορικό αμάρτημα για να λάβει την απάντηση ότι από τη γυναίκα όμως πηγάζουν τα καλύτερα και τα ευγενέστερα, υπονοώντας φυσικά την Παναγία.
Το τροπάριο της Κασσιανής – Στίχοι
Το Τροπάριο της Κασσιανής
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,
ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά
πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:
Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,
η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ” αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ” άκουσε να περπατάνε,
από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη
και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,
ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,
εσύ που έχεις τ” αμέτρητο έλεος